Agsl Forumları Agsl Forum Forum Agsl Müzik Resim
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Agsl Forumları Agsl Forum Forum Agsl Müzik Resim

Hoşgeldiniz, Misafir.
Son Ziyaretiniz: Perş. Ocak 01, 1970
Toplam Mesajınız: 0


 

AnasayfaAramaLatest imagesKayıt OlGiriş yap

 

 Ünlü gruplarla Röportajlar

Aşağa gitmek 
YazarMesaj
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:22 pm

Forum AGSL olarak, sevdiğiniz grup ve şarkıcılara uzak kalmayın, onlarla şahsen tanışmış kadar olun diye elimizden geleni ardımıza koymuyoruz...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:30 pm

Şimdi buyurun bakalım hayranlarının Şebo'su ile yaptığımız röportaja ya da başka bir deyişle ondan size gelen mektuba...

Şarkılarınız çok açıkça anlatıyor duygularınızı. Hiç mi korunaklı olma ihtiyacı hissetmiyor musunuz? Bir gün duygularınızı gizlemek isterseniz şarkılarınızın konusu ne olacak?

Sanırım en çok ''korku'' hissettiğimiz zamanlarda korunaklı olma ihtiyacı hissederiz. Bense uzunca bir süredir korkmakla ilgili her şeyi hayatımda en aza indirgemeye çalışıyorum. Bu yüzden şarkı sözlerinde daha açık olmaya başlamam birdenbire alınmış bir karar değil, kendiliğinden olmuş bir şey. Ayrıca müzik yaparken kalbim, beynim, elimde tuttuğum kalem ve gitar arasında benim asla hükmetmeyi tercih etmeyeceğim bir senkronizasyon var. Ben buna teslim olmayı tercih ediyorum ve ortaya çıkan şeyleri ben de sonradan idrak ediyorum. Duygularımı saklayarak müzik yapmak zorunda kalmak da çok yıpratıcı bir ikilem olurdu ve sanırım tercih etmezdim. Çünkü bunu müziğin doğasına aykırı buluyorum.

Bir röportajınızda otosansürle ilgili "ilk üç albüm boyunca içimden geldiği halde kendimi tuttuğum çok oldu" diyorsunuz. Sonrasında bu kadar açık olmanıza ne sebep oldu? Yaşadıkça, atlattıklarımızla elde edeceğimiz bir güç gibi bir şey mi bu açıkça kendini gösterme cesareti?

Söz ettiğim şey ''üslup'' ile alâkalı bir şeydi. Çünkü üslubunuzun diğer insanlar üzerindeki etkilerini de düşünürsünüz. Ama hayat yaşadıkça insana çok şey öğretir ve bir şeyler öğrendikçe de bu bilgiler sayesinde hayatta sahip olunabilecek en değerli şeye, özgürlük alanına sahip olursunuz. Benim yaşadığım şey de buna benzer sanırım. Her geçen gün kendimi daha güvenli, daha güçlü biri gibi hissediyorum.

Şarkılarınızı kendiniz yapıyorsunuz. Başkasının şarkısını söyler misiniz? Nasıl bir şarkı olursa söylersiniz?

Benim için üretmek her zaman en az şarkı söylemek kadar heyecanlı olmuştur. Bu yüzden kendi şarkılarımı söylemeyi daha çok sevdiğimi itiraf etmeliyim. Müzikle ilgili her şeyi, tüm alanları birbirinden bağımsız düşünmek yerine, birbiriyle akraba gibi düşünmeyi seviyorum. Böyle kendimi daha iyi hissediyorum. Ama beni evde ya da arabamda başka bir şarkıya bağıra çağıra eşlik ederken görseniz bütün bu söylediklerim anlamsız kalır, çünkü hayatta şarkı söylerken aldığım zevki başka bir şeyden almıyorum. Kimin şarkısı olduğu hiç önemli değil. Ama albümlerimde genellikle kendi şarkılarımı söylemeyi seçmem, inandığım, kalbimden çıkan şeyleri söylemek istememle ilgili bir şey... Bir de odanızda oturup yaptığınız bir şarkıyı, sahnede başka insanlardan da duyarak söylemek dünyanın en zevkli şeylerinden biri.

Bu kadar sevilen ve şarkıları ezberlenen albümlere rağmen hâlâ ilk albümünüz "Kadın" için "Onun yeri başka, diğer albümler onu geçemedi" diyen birçok dinleyici var. Bununla ilgili ne düşünüyorsunuz?

''Kadın'' beni müzikseverlerle tanıştıran ilk albümdü ve gerçekten de iyi bir albümdür. O albümü dinlediği yıllarda 15-16 yaşlarında olanlar bugün 25-26 yaşlarında iş güç sahibi kocaman insanlar oldular. Aradan 10 yıl geçti. O albümle anıları, yaşanmışlıkları var, yükledikleri anlamlar var. 15-16 yaşında dinlediğim albümler benim için de dünyada üretilmiş en iyi albümlerdir çünkü o dönemlerde müziği başka bir aşkla dinlersiniz gerçekten. 10 yıllık bir geçmişle dün çıkmış bir albüm arasında seçim yapmak ya da karşılaştırma yapmak gerekince tabii ki herkes ''anılarını'' seçecektir. Bu engellenemez bir şey ve bence çok da normal bir şey. Bir de ilk olması çok önemliydi, bir albümle ilk kez başbaşa kaldığınızda hiçbir beklentiniz olmadan gerçekten çocuksu bir saflıkla dinlersiniz. Ama aynı müzisyenle ikinci albümdeki karşılaşmanızda artık beklentileriniz, istekleriniz olacaktır ve bunları o albümün daha ilk saniyelerinde karşılayabilmek istersiniz. Bunların tümünü bir dinleyici olarak ben de yaşıyorum.

Bu yüzden zaman tanımak gerekir ve en önemlisi de beklentilerinizi önemsememelisiniz çünkü o zaman hâlihazırda var olan güzellikleri de kaçırırsınız. Bir müzisyen olarak "Kadın" albümünden daha iyi çalışmalar yapamadığımı düşünmek benim için imkânsız, zaten o zaman bu işi yapmaya devam edemem. Ben ''en iyi albümüm ya da en iyi şarkım henüz yapamadığım bir albüm ya da şarkıdır'' diye düşünmeyi çok daha olumlu buluyorum. Başka türlü motive olamazsınız ki. Kaldı ki ben ilk albümüm için stüdyodayken de ''uff süper albüm oluyor'' gibi bir tavır içinde değildim, sadece bana güzel geliyordu, arkadaşlarıma güzel geliyordu ve içimizden geleni en iyi sekilde hayata geçirmeye çalışıyorduk. Bugün de aynı şeyi yapıyorum. Müziği başkalarının düşüncelerine ya da beklentilerine endeksli olarak yapar hale gelmek bir müzisyen için bence intihardır. Bunların farkında olup içinden geleni yapmaksa insanda inanılmaz bir güven oluşturuyor. Ayrıca dünya üzerinde toplu halde yaşayıp aynı saatlerde müzik dinleyen bir grup insandan söz etmediğimiz için başkalarının ne beklediğini tahmin etmeye çalışmak da çok sakıncalı ve yanlış. Benim için en güzeli içimden geleni yapıp sonra sonuçlarına adapte olmak. Buna albümden albüme yaşadığım maceralar yerine, upuzun bir yolculuk gibi bakıyorum ve benim herhangi bir şarkım bir dinleyici arkadaşımın hayatını zenginleştirebiliyorsa bu yeterince değerli ve kutsal bir şey...

Perdeler" şarkısı için Apocalyptica ile bir çalışma olmuştu. Buna benzer çalışmalar yapmayı düşünüyor musunuz yabancı sanatçılarla?

Evet bazı planlarım var. Beraber çalışmayı istediğim müzisyenlerin çoğu Amerika'da Los Angeles'ta yaşıyor. Artık İnternet'le bu tip çalışmalar yapmak çok mümkün ancak ben böyle çalışmaları yüz yüze daha doğrusu kalp kalbe yapmayı tercih ederim. Apocalyptica ile yaptığımızda da Finlandiya'ya gitmiştim. Çok kolay bir çalışma yöntemi olduğunu söyleyemem çünkü zaman kısıtlamanız oluyor kaçınılmaz olarak ama doğru koşulları bir araya getirdiğimde tekrar deneyeceğim.

Albümlerinizi büyük firmalardan çıkarıyorsunuz. Büyük firmalarla çalışmak kısıtlayıcı olmuyor mu? Albümleri yaparken tamamen istediğiniz gibi ve özgür olabiliyor musunuz?

İster büyük bir firma olsun ister en küçük, bir şirketle çalışma yapacaksam, konuşmak için masaya oturacaksam benim koşullarım ve yaptığım müzik ortadadır. Bu konuda her zaman çok net oldum. Ne kimsenin zamanını ve emeğini harcamak isterim ne de birileri benimkini harcasın isterim. Benim müziğimin kısıtlanması ya da kontrole uğraması asla kabul edebileceğim bir şey değil. Bunu kabul ederlerse çalışırız, etmezlerse çalışmayız. İlk albümümü çıkarmak için beklememin sebebi de budur. O dönemlerde ne olursa olsun patron konumundaki kişilerin müzisyen olmasını çok arzu ediyordum çünkü ancak bir müzisyen başka bir müzisyenin özgürlük alanına tecavüz etmez. Bu yüzden Onno Tunç ve Sezen Aksu ortaklığındaki Karma Müzik ve oradan çıkan ilk albümüm benim için gerçek olamayacak kadar iyi bir başlangıç olmuştur. Ama sabretmek yerine ne olursa olsun albüm çıkarmak derdinde olsaydım asla arzu ettiğim müziği yapamazdım ve bu durumda da benim için müzik yapmanın pek bir anlamı yok. Bu yüzden müzik yapmak sadece stüdyoda ya da sahne üstünde yaptıklarınızla sınırlı bir şey değil, koşulları oluştururken en verimli olabileceğiniz şartları bir araya getirebilmek de ayrı ve yorucu bir kısmıdır müziğin.

Türk ve yabancı sanatçılardan kimleri dinlemekten zevk alıyorsunuz? Kimlerle çalışmak istersiniz?

Az önce söylediğim gibi benim için de 15-16 yaşında dinlemeye başladığım gruplar hâlâ en iyi gruplar. Müzik sürekli değişen ve gelişen bir şey ve o dönemde üretilen müzikleri çok güzel buluyorum. Belki zevk meselesi diyebiliriz. Elbette bugün ne olup bittiğini de takip ediyorum ama bana sorarsanız ''iyi müzik ve kötü müzik''ten ziyade, ''iyi performans ve kötü performans'' vardır. Gerisi de zevklere, tercihlere kalır. Pink Floyd, Deep Purple ve türevleri, Heart, Kiss, King's X, Whitesnake, daha doğrusu o dönemde müzik yapan grupların neredeyse hepsinin beğendiğim çalışmaları vardır. Yeni grupları da takip etmeye çalışıyorum ama kalbimle dinlediklerim o dönemin grupları sanırım. Bu grupların herhangi biriyle şarkı söylemek benim için unutulmaz bir anı olurdu. Yerli müzisyenlere gelince çoğu zaten arkadaşımdır ve albümlerinin yapım aşamasına da zaman zaman tanık olurum. Beraber yapabileceğimiz bir şey olursa da zevkle yapıyorum, bol bol örneği var zaten.

Siz de Volvox zamanlarından beri aslında Taksim'de müzik yapmış bir müzisyensiniz. Taksim'in özellike rock ve alternatif müzikler için özel bir önemi olduğunu düşünüyor musunuz?

Taksim'in başlı başına büyülü bir yer olduğunu düşünüyorum. Oradayken yaşadığımı fark ediyorum. Tarihi fark ediyorum, başka insanları, başka yaşamları idrak edebiliyorum. Orada farklı müzik türlerinin kendine yer edinmiş olması bence bir tesadüften çok, bu söylediklerimle de alâkalı bir şey. Birçok rock müzisyeni belki de ilk kez orada sahneye çıkmıştır dolayısıyla kale gibi gelir orası bana...

Birlikte çalıştığınız, albüm kayıtlarını yaptığınız, sahneye çıktığınız müzisyenler yakın arkadaşlarınız ve sizinle "çalışan müzisyenler" olmaktan çok bir grup gibisiniz. Bunun sağladığı avantajlar neler?

Bizler çok eski dostlarız. Artık aile gibi olduk. Birlikte birbirimizin hayatlarındaki değişimlere, acılara, sevinçlere ortak olduk. Bu çok kıymetli bir şey ve bu duygularla müzik yapmak bir müzisyenin sahip olabileceği en büyük avantaj. Müzik yapmak için birbirinizi tanımanıza ya da arkadaş olmanıza gerek yoktur, çalarsınız olur ama bunun yanı sıra böyle bir şey varsa bu çok değerlidir. Ben de grup geleneğinden gelen bir müzisyenim ve her şey kendiliğinden bu yönde gelişti. Hepimiz bir arada olmaktan hoşlandığımız için bir aradayız. Ve yıllardır birbirimize olan saygıyı yok etmek yerine çoğaltabildiğimiz için, bundan çok da zevk alabildiğimiz için birlikteyiz. Sanırım bir aile kurmaya karar verecek olsam ancak bu kadar özen ve koruma duygusu ile yaklaşabilirdim.

Rock müziğin toplumdaki problemlere baş kaldıran bir tavrı vardır hep ama Türk rock müzisyenlerinde genellikle böyle bir tavır yok. Sizin çalışmalarınız da bu tarzdan çok kişiseller. Böyle bir tavır edinmeye gerek olmadığını mı düşünüyorsunuz ya da bunun samimiyetsiz olacağını mı düşünüyorsunuz?

Her zaman böyle söylenir ancak bu söylemi ya da saptamayı dünya üzerinde müzik yapan rock topluluklarıyla özdeşleştirmeye kalktığınızda her grupta aynı sonucu alamazsınız. Örnekler vermeye çalışayım: Pink Floyd ve Whitesnake'in ikisi de rock grubudur ancak ortak noktaları sadece enstrümanlarıdır. İkisi de farklı alanlarda çok değerlidir. Söylemeye çalıştığım şey; müzik kendi başına zaten çok şey söyleyebilir, buna her rock müzisyeni düzeni eleştiren sözlerle eşlik etmek durumunda diye bir kural eklemek, ya da böyle bir beklenti içinde olmak, bana çok anlamlı gelmiyor. Bugüne kadar hiç bir müzisyene dair böyle bir beklentim olmamıştır. Aksine neyi iyi yapabiliyorsa onu sunmasını tercih ederim. Ama müzikal olarak zayıf olup sadece böyle şeyler söyleyebilmek için müziği araç olarak kullanmayı tercih eden grupları çok sempatik bulduğumu söyleyemem.

Bana gelince; benim için aslolan müziğin kendisidir. Kelimeler ancak ek bir kuvvet olabilir. Şarkılarımda yazdığım şeyler çok farklı olmasa da kendime ait bir üsluba sahip olması benim için daha önemlidir. İlk bakışta aşk şarkısı gibi görünen bir çok şarkımda da asıl anlattığım, üstünde durduğum şey primitif bir ahlak anlayışıdır çünkü bu günlük hayatımda da çok değer verdiğim şey. Ama gerçekten; mesela David Coverdale bir ilacın prospektüsünü melodilendirip okusa sanırım onu da dinlerim çünkü herkesin ''yüksek beceriye'' sahip olduğu alanlar farklıdır. Bence müzik tüm bu söylemlerin üstünde bir şey. Ayrıca ''armoni duygusu'' yeryüzünde var olan tüm sistemlerden de eski bir şey, bugüne kadar da yaşamayı becermiş bir şey. Bu yüzden müzik yaparken yüklemeye gebe olduğum anlamlardan ziyade özüne konsantre olmak, yeteneklerimle elimde tuttuğum kalem arasındaki koordinasyonu zorlamamak benim için daha değerlidir. Zorlayınca olmuyor zaten. Bu yüzden içimden ne yazmak geliyorsa onu yazıyorum ki inanarak söyleyebileyim. İnanarak söylemek insanı her türlü tekniğin yapabileceğinden daha iyi bir şarkıcı yapar çünkü...
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:30 pm

Giyim tarzınız, saç şekliniz, saç renginiz, makyaj tarzınız sürekli değişiyor ve aslında yaptığınız müziğin değişimiyle de paralel ilerliyor. Görselliğin müziği dinleyiciye sunmada önemli olduğunu mu düşünüyorsunuz yoksa sadece görünüşünüzdeki değişimler de, şarkılardaki değişimler de ruh halinizi yansıttığı için kendiliğinden mi paralellik oluşuyor?

Dışarıdan bakıldığında o değişimler albümden albüme yaşanıyormuş gibi görünüyor ama aslında onlar her kadının her gün yaşadığı değişimler ve kesinlikle paralellik sonucu ortaya çıkan değişimler. Ben de her kadın gibi bazen kendi görüntümden sıkılıp gidip bir değişiklik yapıyorum ama inanın bu günlük hayat içinde kendiliğinden olan ve biten bir şey. İyi görünmeyi kim istemez, tabii ki ben de isterim ama benim işim şarkıcılık. Bugüne kadar görüntüsü yüzünden dinlemekten vazgeçtiğim ya da görüntüsü sayesinde dinlemeye karar verdiğim tek bir müzisyen olmadı. Dolayısıyla önemsediğim bir konu değil.

Kliplerinizde nelere dikkat ediyorsunuz? Mesela hikâye anlatmıyor klipleriniz, böyle olmasını istememenizin sebebi nedir?

Böyle olmasını istemiyor değilim, tabii ki isterim. Ancak video bütçelerinin sınırlılığı Türkiye'deki bir çok yönetmenin yaratıcılığını da çok sınırlıyor. Akıllarındaki şeyi doğal olarak hayata geçiremiyorlar. Kaldı ki ben zaten video çekmeyi pek sevmiyorum. İnsanların hayal gücüne bırakmayı daha çok tercih ederim. Bu yüzden de daha çok performansın ön planda olduğu, hayal dünyalarına müdahale etmeyen, eli yüzü düzgün videolar yapmaya gayret ediyorum. Dünyada bir videonun bütçesi bir milyon doları bulabiliyor, buradaysa karşılaştırma bile yapılamayacak bütçeler söz konusu çünkü müzik endüstrisinin durumu ortada.

Şarkılarınız hep acı çekmekten çıkıyor sanki. Çok mutlu, sakin bir hayatınız olsa şarkı yapamayacak mısınız? Ya da şarkı yapmak için böyle bir hayatı kendiniz sabote eder misiniz?

Asla sabote etmem! Ama acı her insanın hayatının çeşitli dönemlerinde karşılaşacağı bir durum. Yaratıcılığı inanılmaz tetiklediği de müzik tarihinden örneklerle destekleyebileceğimiz bir gerçek. Ama ben zaten hayatım her şeyiyle yolunda gitse de sadece kendi hayatıyla ilgilenen biri değilim. Şarkı sözü yazarken birinci tekil şahıs kullanmam onların sadece benim acılarım olmasından değildir. Hissettiklerim yüzündendir. ''Acı"yı gerçekten tattıktan, daha doğrusu acıya gerçekten çarptıktan sonra artık başkalarının acılarını çok daha fazla ve derinden hissedebilir hale geliyorsunuz. Bu da sizi etrafınızdaki her duyguya karşı daha hassas biri haline getiriyor.

Türkçe rock müzik yapan ve bunu insanlara benimseten ilk kadın olduğunuz söylenebilir. Şu anda çıkanlar için yolu açtığınızı düşünüyor musunuz?

Bu konudaki fikirlerim zaman zaman değişiyor. Bazen olumlu yönde etkileyebileceğine inanmak istiyorum ama bazen de hiç bir alâkası olmadığını düşünüyorum. Elbette insanların en azından bazı seslere ve görüntülere alışması açısından etkisi olursa çok sevinirim ama diğer taraftan söz konusu müzik olduğunda kimseyi uzun vadede herhangi bir şey için yönlendiremeyeceğinize de inanıyorum. Müzikle dinleyiciler arasındaki ilişki romantik ilişkiler gibidir. İstenirse olur. İstenmezse araya ne koyarsanız koyun ya da ne kadar başarılı bir ön çalışma yapılmış olursa olsun planınız geçerli olamayabilir. Bu yüzden müziğin tüm yargıların ve tüm ön yargıların üstünde olduğuna inanıyorum. Biri eğer o güne kadar denenmemiş bir şey yapıyorsa ilk başta değişik gelecektir ama ''iyi'' yapıyorsa mutlaka kabul görecektir. Elvis Presley için ön hazırlık yapmış olabileceğini söyleyebilir miyiz? Ama bugün müzik tarihinde milat olarak kabul edilen durumlardan biriyse demek ki ön göremediğimiz şeyler de var, hem de çok... Dolayısıyla herkesin kendi başarısını tamamen kendisinin yarattığına inanmaya sanırım daha yakınım. Her önceki gelişmenin bir sonrakini etkileyeceği de reddedilmez bir gerçek bu arada. Ama bu hep olan bir şey. Her şey, her şeyi etkiliyor çünkü. Dolayısıyla sanırım asıl konu insanın kendisinde başlıyor ve dönüp dolaşıp oraya geliyor.

Özel hayatınızla ilgili bildiklerimizin çoğunu şarkılarınızdan öğreniyoruz, çok azını başka yerlerden duyuyoruz. Neden peşinizde kamera orduları olmuyor, her konuda yorum yapmanız için burnunuza mikrofon dayamıyorlar? Bu durumdaki insanlardan biri olmamayı nasıl başardınız?

Çünkü dikkat ediyorum. Ayrıca o tür bir hayatı çok sevdiğimi de söyleyemem. Ben hayatımda önemli bir gelişme olduğunda bunu hâlâ ilk olarak annemle, ablamla, dostlarımla paylaşmak istiyorum, kameralarla değil. Bu bir tercih meselesi. Günahıyla sevabıyla kendimden sorumlu olabilme özgürlüğümü korumak istiyorum. Öbür türlü bir hayat yaşadığınız zaman kameralara hesap verir duruma geliyorsunuz ve bu korkunç bir şey bence. Ben sokaklarda dolaşmayı seven, kendi hayatımı doğru bulduğum şekilde yaşamayı isteyen, vaktinin çoğunu da müziğe ayıran biriyim. Başka türlü bir yaşam planım zaten yok. Her gün davetlere katılıp soru yanıtlayacak vaktim de yok.

Nerelerde konser vermekten hoşlanıyorsunuz (özellikle sevdiğiniz üniversiteler ya da şehirler var mı)? Seyirciden memnun olmadığınız oluyor mu, oluyorsa buna ne sebep oluyor?

Benim için her konser aynı derecede önem taşıyor. Ayırım yapmak çok zor. Ama katılımın büyük olabileceği, geniş alanlarda yapılan konserler sahnedeki insan için manevi olarak gerçekten çok doyurucu oluyor çünkü otuz bin kişinin ağzından şarkınızı duyuyorsunuz ki bu da kampüslerdeki büyük alanlar sayesinde en çok üniversitelerde oluyor. Seyircileri beğenmemekse benim için asla söz konusu olamaz. Oraya müziğimi dinlemeye gelmişlerse, benim konuğumdurlar ve onlara güzel birkaç saat yaşatabilirsem ne mutlu bana. Bir müzisyenin yaptığı şeyin özünün bu olduğunu her geçen gün daha çok idrak ediyorum. Sadece konsantrasyon bozacak şekilde davranırlarsa birazcık etkileniyorum çünkü performansım da etkileniyor ve bir kişi yüzünden bütün konserin gidişatını bozmak istemezsiniz. Ama bu da çok nadir olan bir şey ve anlayışla karşılıyorum çünkü her şehirde İstanbul'daki gibi her gün konser olmuyor ve olduğunda gerçekten çok büyük bir coşku yaşanıyor.

Dinleyici kitleniz 14 yaşlarından başlayıp 35'lere kadar uzanıyor ama özellikle fan'larınız 14-17 yaş arasındalar (fan sitelerinden anlaşıldığı kadarıyla). Dinleyici kitlenizdeki bu yaş dağılımından memnun musunuz? "Aslında hitap etmek istediğim kesim.." diye başlayacak bir cümleniz var mı?

Bu da rahatlıkla seçim yapamayacağım, bu arada da çok memnun olduğum bir konu. 30 yaşlarındaki birilerinin çoğunlukta olduğu bir konserde şarkı söylerken arkadaşlarıma şarkı söylüyormuş gibi hissediyorum çünkü neredeyse hayatımın son 10 yılının önemli dönemeçlerine tanıklar. Eski bir arkadaşınızla karşılaşıp sohbet etmek kadar sıcak bir şey bu benim için... Ama yaş ortalamasının daha küçük olduğu konserlerde de müziğin ne kadar ''yaşayan'' bir şey olduğunu yeniden idrak ediyorum çünkü bugün 15 yaşında olup konserime gelen biri ben ilk albümümü yaptığımda 5 yaşında oluyor ve onun en sevdiği albümünüz son albümünüz oluyor! Bunları izlemek gerçekten çok heyecan verici ve motive edici şeyler. Bu yüzden müziğimi dinleyen herkes ama herkes benim için kıymetli, ayırım yapmam mümkün değil. Onların algıladıkları farklı olabilir belki.

Şarkı sözlerini de hep kendiniz yazmanız edebiyatla daha yakından ilgilenmenizi gerektiriyor mu? Özellikle yazı tarzını sevdiğiniz yazarlar var mı?

Şarkı sözü yazmak için gerekli olan şey edebiyat bilgisinden çok, ifade edebilme isteği ve müzikle söz arasındaki ahengi yakalayabilme becerisi ve tecrübesi. Çünkü şiir yazmak ve şarkı sözü yazmak birbirine yakın dursa da farklı şeyler. Bu arada farklı sanat dallarına ilgi göstermek sizi mutlaka zenginleştirecektir. Ama özel olarak edebi dili için takip ettiğim bir edebiyatçı yok. Daha çok farklı bakış açılarıyla tanışabileceğim, dili ne olursa olsun başka türlü düşünmeyi de tecrübe edebileceğim çalışmalara kendimi daha yakın hissederim. Bu bir film de olabilir, şiir de, kitap da, şarkı da...

Müzik piyasasının şu andaki durumunu ve genel gidişatını nasıl buluyorsunuz? Albümlerinizi yaklaşık 2 yıl arayla çıkardığınız için piyasadaki değişimleri net olarak değerlendirebiliyorsunuzdur.

Sanırım en kötü zamanını yaşıyor müzik endüstrisi. Daha doğrusu bana biraz da İnternet'in de etkisiyle şekil değiştiriyor gibi geliyor. Buna rağmen zaman zaman tüm bunlardan bağımsız olarak çok güzel çalışmalar da oluyor ama çok yakında müzik yapım şirketlerinin çoğunun kapılarını kapatmak zorunda kalması söz konusu olabilir çünkü insanlar CD almak yerine MP3 indirmeyi tercih ediyorlar. Müzik yapmak ucuz bir iş değil, ekonomisi çok büyük. Ama böyle giderse sanırım bildiğimiz anlamda sektör diye bir şey kalmayacak. Ya da şirketler çok küçük bütçeli albümler yapmayı tercih edecekler ki bu da müziğin niteliğine de yansıyacak çünkü çalıştığınız stüdyonun özellikleri, çalıştığınız zaman dilimi, aklınıza gelen her şey kayıplara uğrayacak. Bu aslında çoktan yaşanmaya başladı bile. Umarım bu enteresan süreci büyük yaralar almadan hep birlikte atlatırız çünkü müzik hayattaki en güzel şeylerden biri.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:33 pm

<<<maNga>>> röportajlarını her yerde okudunuz. Sorulan sorular üç aşağı beş yukarı hep aynı gelmedi mi size de? Biz de "neden rap ve rock bir arada" ve "demek Ankaralısınız, hmm" soruları barındırmayan bir röportaj yapalım dedik. Sonuçta pek iyi vakit geçirdiğimiz bir sohbet çıktı ortaya...

Albüm çıktığından beri neler yaptınız?

Çok yoğun bir konser trafiği oldu. Bir çok röportaj yaptık. Anahaber bültenlerine bile çıktık. Haberler genelde animasyon kliple, konuk sanatçılarla, Yalan 2'nin kaydının kıtalararası olmasıyla ilgiliydi. Unknown MC ile featuring konusunda haberler oldu. Onun dışında gençlik kanallarında programlara katıldık.

Beklediğiniz kadar "özenti bunlar" yorumları geldi mi? (Hep bir ağızdan 'daha fazla, çok daha fazla' gibi yorumlar yapıldıktan sonra)

Evet, ama eğlenceye dönüştü bir süre sonra bu yorumlar bizim için. Okuyup eğleniyoruz artık.

İşi bilen adamlardan mı geliyor bu yorumlar?

Hayır, daha çok bilmeyen adamlar, laf olsun diye konuşan insanlar… Geçen bir mail geldi, o kadar komikti ki onu söylemek istiyorum ben. Demiş ki "ben sizi seviyorum ama Linkin Park'ı dinlemeniz lazım, çok benziyorsunuz onlara, onlardan feyz almanız lazım"! (kahkahalar) Ben ne cevap vereyim şimdi buna? Fanıyım diyor, Fred Durst'ün ismini yanlış yazmış.

Cevap veriyor musunuz maillere? Kime en çok mail geliyor?

Elimizden geldiğince veriyoruz. En çok mail Ferman'la Cem'e geliyor. Ama işin güzel tarafı genç bir çocuk mail yazıyor ve "ben de davul çalmak istiyorum, ne yapmam gerek" diye soruyor. Biz de hiç sıkılmadan cevap veriyoruz pedal al, metronom al, hoca bul, onlarla çalışmaya başla diye. Zaten gelen maillerin çoğu "çok güzel bir şey yapıyorsunuz, iyi bir boşluğu doldurdunuz" şeklinde. Hatta acayip destek verenler var, "şu şarkının sözlerini şöyle değiştirin, yurt dışına açılın, şöyle yapın böyle yapın" diye. Eleştiriler de oluyor tabi ama zaten eleştirilerin olacağını bilerek başladık.

'Yalan' ve 'Bir Kadın Çizeceksin'; bunlar yaşanılan olaylardan sonra hissedilen şeyler üzerine mi yazılmış? Bariz bir kıza anlatılan şeyler var o iki şarkıda...

Orada aslında üçüncü kişi de var ve ona da bir şeyler deniyor. 'Bir Kadın Çizeceksin'de zaten söylenenler asıl çocuğa söyleniyor.

Peki sizce hakikaten içten olmak, olduğun gibi olmak, ilişkide hatalı bir strateji mi?

Her zaman kartları açık oynamak, sonuna kadar mücadele etmek gerekiyor. Samimi olmanın, her zaman kendin olmanın daha çok getirisi var. Olduğun gibi olmak çok önemli. Kendin gibi ol, içinde söylenmedik bir şey kalmasın, onun için neler hissettiğini, neler düşündüğünü söyle. Olursa olur zaten, olmazsa da zorla güzellik olmaz ki.

Bir gizemin de kalması gerekiyor bu arada. Pat diye bütün her şeyini, tüm sırlarını, bütün dünyanı paylaştığın zaman için büyüsü ortadan kalkıyor; o yüzden gizem bir süre devam etmeli diye düşünüyorum. Bırakacaksın ve kendi keşfedecek, her şeyi sen anlatmayacaksın, işte o zaman daha keyifli oluyor her şey. Birbirini okumak gerekiyor kitap gibi ama bu zamanla olacak bir şey ve olduğu zaman da her şey harika oluyor zaten. Biteceğini bilerek ama bitmeyecekmiş gibi düşünerek sürekli mücadele etmek gerekiyor. Ama hep arayıp devamlı diretmek o işin kalitesini düşürmek demek sanki.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:35 pm

Muhabbeti sinsice müziğe çeviren bir müdahale ile) Ama konu müzik olunca daha az bekleyelim diye bir endişe yok sanırım.

Doğru insanlarla çalışıyorsanız, ki biz öyle yaptığımızı düşünüyoruz, yapmanız gereken tek şey dilemek ve sonra onun için çalışmak. İnsan ilişkilerinde işi o kadar basite indiremiyorsun. Müzik somut bir iş; çalışırsan ve inanırsan sonucunu bir şekilde mutlaka alırsın. İnsan ilişkilerinde hiçbir şey belli değil. Hiçbir adalet kavramı geçerli değil o noktada. Her şey olabilir. Ümit Yaşar Oğuzcan'ın bir lafı vardır: "Gerçek aşk, ancak karşılıksızsa gerçek aşktır". Yani sen karşılığı olmadan hala sevmeye devam ediyorsan, o seni sevmediği halde sen hala onu sevmeye devam edebiliyorsan gerçek aşk odur. Gerçi kötüdür, Allah kimsenin başına vermesin.

Bir de Yılmaz Erdoğan'ın "ben senin beni sevebilme ihtimalini sevdim"i vardır. O ikisini karıştırmamak lazım. Yaşarken bir gün bitecek diye çok güvensiz yaşamanın bir manası yok. Sanki hiç bitmeyecekmiş gibi düşünmek gerek.

Zaten bitecek düşüncesi kafanıza girdiği zaman daha aksak, daha çekingen davranmaya başlıyorsunuz. Sonuçta iyi gidecek bir ilişkiyi kötü etkileyebilir bu. İyi biten ilişki de yoktur. Bitiyor ve bunun içinde acı olacak sonuçta, bu kaçınılmaz bir şey.

Aranızda en okuma meraklısı sen misin Özgür?

Yok, herkesin kendine göre zevkleri var tabii. Benim en büyük farkım, Cem'le tiyatro veya ekonomi hakkında, Yağmur'la müzik hakkında, Ferman'la mimarlık ve şehirlerin yapısı hakkında konuşabilmem.

Şimdi söyleyeceğim şeyi kesinlikle kötü anlamda söylemiyorum: 'Bitti Rüya', sert bir intro giriyor, sonra sakin vokaller, sonra sert bir vokal, sert bir nakarat, orada bir miktar Linkin Park formülü var. Bayılarak dinliyoruz o çok ayrı.

Çoğu insan bizi onlarla özdeşleştiriyor ama Linkin Park'ın bizim için en büyük özelliği elektronik altyapısı değil. İki vokali var, biri rap biri melodik. Linkin Park'ı da Linkin Park yapan odur zaten. Eğer direkt o modelde bir grup olmak isteseydik bizde de iki vokal olurdu. Bence bu önemli bir fark. Linkin Park'ta bir kere şöyle bir şey olamaz (Ferman 'Bitti Rüya'nın melodisini mırıldanıyor burada).

Bizim vokalimizin en büyük farkı, en büyük özelliği nakaratlar. Pasajlarda bağdaştırılabilir belki, hip hop tarzı sonuçta. Dediğin benzerlik doğru, 'Bitti Rüya'nın formülü, turntable'ın girişi, sonra tekrar düşmesi … Ama biz zaten Linkin Park'ı hep çok sevdik, albümlerini, DVD'lerini takip ediyoruz. Biz ilk dinlemeye başladığımızda bu kadar bilen insan da yoktu zaten. 'Meteora' yokken daha underground bir kesim, ilgilenenler biliyordu sadece. 'In The End' çıktı, patladı ama biz ondan çok önce severek dinliyorduk zaten.

Linkin Park bize çok iyi model oluşturuyor, tamam. Ama şu da var, Linkin Park'ın piyasaya çıkışı 2001, çok iyi bilinmesi ise öteki sene başı. Bizim 'Kal Yanımda'yı yaptığımız tarih de 2001. 'Kal Yanımda' yapılırken Linkin Park diye bir grup ünlü değildi. Amerika'da bir grup Limp Bizkit müziğine biraz daha melodi katmak istedi. Bu arada biz de buna benzer bir şey düşünüyorduk. Hayatta buna benzer bir sürü tesadüfler oluyor. Ayrıca Faith No More denedi önce bunu. Rage Against The Machine de rock ve rap yapıyor. Vokalleri daha tiyatral; sanki yaşıyormuş gibi anlatır söyleyeceklerini.

(Burada Özgür mümkünatı yok yazamayacağımız bir rap vokal yapmaya başladı, arkasından da kahkalar geldi) Rage'i yıllardan beri severiz. Bizim yaptığımız müziğin kökeni de o yüzden sadece LP değil; Body Count var, Aerosmith ile Run DMC'nin yaptığı 'Walk This Way'... Korn var bir de, aslında gitarların akort sistemleri Korn'a benziyor. LA setup'ı kullanıyoruz. Akort düşürüyoruz, daha kalın ses elde etmek için normal gitar setup'ından daha pes akortluyoruz.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:37 pm

70’ler rock müziği yeniden moda oldu son zamanlarda...

Evet, mainstream rock akımı var şimdi. MTV'yi açtığımızda 1970'lerden ışınlanmış gibi duran adamlar dolu. Bize göre hiçbir katkıları yok rock müziğe, zaten gayet iyi yapılmış bir şeyi hiçbir yenilik eklemeden tekrar ısıtmanın mantığı nedir? 70'lerin soundunda bir şey dinlemek istiyorsak 70'leri dinleriz. Bizim yaptığımız şeye dönersek, bizimkine bir miktar benzer müzik yapıldı daha önce Türkiye'de. Rapor 2, Türkiye'nin en eski rap grubu, Radical Noise ile birlikte şarkıları var, bizim yaptığımız şey ise daha yeni ve daha fazla kişiye ulaştı.

Kendimize dışarıdan bakmaya çok uğraşıyoruz. "maNga diye bir grup var, videosu dönüyor, CD'si var, dur şunlar neymiş bir bakayım" demek, belki önce biraz yadırgamak normal; ama bizi çok heyecanlandırırdı bu müzik.

Biz Amerika'dan gelip böyle bir albüm yapmış olsaydık bence insanlar taparlardı buna ama Türkler'den kurulu bir grup olunca özentilik gibi görünüyor insanlarımıza. Türk oldukları için yakıştıramadım onlara diyenleri duyduk.

Gazetelerde mi?

Hayır, medya sürekli destek veriyor. Animasyon klip yapmışlar ilk defa, gayet güzel bir albüm olmuş deniyor medyada. Zaten medya beğenmediği şeyi neden desteklesin? Medya grubun çok arkasında olmaya başladı diye de eleştiriler duymaya başladık. Önemli gazeteciler beğenip yazıyor hakkımızda, bizi sevip desteklemese bunları yazmaz ki o adamlar… Bir de albümü dinlemeden röportaja gelenler, soru soranlar var ki biz esas onlardan çekiniyoruz. O zaman klişeden öteye gitmiyor konuşulanlar.

'Yalan' çok kalp acıtıcı bir parça olmasına rağmen sonuna doğru çok cıvık bir bölüm var...

Orada tamamen kasıtlı olarak yapılmış bir şey var. İki perdeli bir oyun olarak yaklaşabiliriz o şarkıya. İlk perdede bir kırılganlık sonucu oluşmuş bir anlatım var. İkinci bölümde de aynı adam var ama bu kez tamamen kendine ters düşüyor. Bizim müziğimizde zıtlıklar var, çelişkiler de var ama bilinçsizce yapılmış bir şey değil bu. Hiç değişmeyen fikirlerle ne kadar zaman gidebilirsin ki, dediğin bir laf bir sene sonra geri gelebilir sana. Çelişki ve değişim hayatın özünde vardır. Aynı nehre iki kere giremezsin.

'Libido'da gençliğe laf atıyorsunuz ama kendinize de laf atmış oluyorsunuz aynı zamanda...

Çuvaldızı kendimize batırıyoruz orada. O sözler bizi ve içinde olduğumuz çelişkileri anlatıyor. Sahne dışında çok sıradan insanlarız; sinemaya gideriz, konsere gideriz, salaş yerlerde takılmayı severiz. Bunun sonucu da samimi olabilmek. Eleştiriyoruz bir yerde ama biz de bunların içindeyiz, bu insanları eleştirip kendimi onlardan ayrı tutamam ki? Saçma bir davranış olur bu. Ben de öyle giyiniyorum, benim de özendiğim şeyler aynı. Sahneden bakarken neyi görüyorsam onu yazdım. Ne yapıyorsunuz siz, ne yapıyoruz biz? Bir kızı tarif ettiğinde başkası kendi üzerine alınabilir mesela. Belli genç modelleri türedi, hepsi birbirine benziyor. Son Prodigy konserinde biri geldi kız arkadaşımla konuşuyor, ben eğildim hayrola dedim, "ne oluyor kız arkadaşımla konuşamayacak mıyım" dedi, adam karıştırmış.

İşte Genç'te başka bir manGa yazısı için 19 sayfa yorum var. Ne diyorsunuz?

16-17 yaşında dinlediğimiz şeyler bizim müziğimizi etkiledi. Şimdi o yaştaki insanlara bizim bir şeyler verdiğimizi görmek çok güzel. Yeni jenerasyon diye diye zaten biz onların abisi olduk zaten artık. 15 yaşındaki bir kız mail atıyor "Ferman abi" diye, sonra 30 yaşındaki birinin mailini okuyorsun arkasından. Çok acayip ama çok da keyifli.
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
renkligölgeler
Üye
Üye
renkligölgeler


Mesaj Sayısı : 54
Yaş : 32
Nerden : Safranbolu
Rep : <div class="js-kit-rating" view="score"path="" title="" permalink=""></div><script src="http://js-kit.com/ratings.js"></script>
Kayıt tarihi : 21/08/08


Başarı Puanı:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Seviye:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)
Güçlülük:
Ünlü gruplarla Röportajlar Img_left0/0Ünlü gruplarla Röportajlar Empty_bar_bleue  (0/0)

Ünlü gruplarla Röportajlar Empty
MesajKonu: Geri: Ünlü gruplarla Röportajlar   Ünlü gruplarla Röportajlar Icon_minitimeC.tesi Ağus. 23, 2008 5:45 pm

Daha kimler var kimlerr Smile Peki ya siz hangi sanatçının röportajını okumak isterdiniz??
Sayfa başına dön Aşağa gitmek
 
Ünlü gruplarla Röportajlar
Sayfa başına dön 
1 sayfadaki 1 sayfası
 Similar topics
-

Bu forumun müsaadesi var:Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
Agsl Forumları Agsl Forum Forum Agsl Müzik Resim :: Müzik Bölümü :: Müzik...-
Buraya geçin:  
Yetkinforum.com | ©phpBB | Bedava yardımlaşma forumu | Suistimalı göstermek | Son tartışmalar